بتن توانمند و با مقاومت بالا

ایده اولیه ساخت بتنی با مقاومت بسیار بالا و ریز ساختاری بسیار متراکم،

به سال 1980 میلادی باز می گردد. اما آغاز عملی توسعه و استفاده از بتن فوق توانمند،

با تولید نسل های جدید فوق روانساز های با کارائی بسیار بالا،

در صنعت تکنولوژی بتن آغاز گردید. این مواد امکان تولید بتن با نسبت های بالائی

از ذرات بسیار ریز دانه که به صورت بهینه متراکم شده اند ونسبت های آب به سیمان بسیار پائین

(در حدود 2/0) ولی با کارائی بسیار بالا را به وجود آورده اند. ترکیب بهینه این دو اصل،

ویژگی های خاصی را به بتن فوق توانمند می بخشد. بتن فوق توانمنددر

اکثر موارد به صورت بتنی ریزدانه با حداکثر اندازه سنگدانه حدود 1 میلی مترو کارائی بسیار بالا می باشد.

در میانه راه مخلوط های بتن دارای حدود 60 درصد حجمی درشت

دانه با اندازه اسمی 8تا16 میلی متر وبتنی بدون اسلامپ با همان خواص بتن سخت شده بود.

بنابراین محدوده وسیعی از کاربرد ها می تواند به صورت اقتصادی توسط این بتن مورد استفاده قرار گیرد.

یافته های جدیدو کلیدی در مورد خواص ویژه مواد و مصالح بتن فوق توانمند،

همچنین طراحی وساخت صحیح اجزای ساخته شده با این مواد جدید توسط

برنامه تحقیق ساختمان توسعه پایدار با بتن فوق توانمند رخ پذیرفته است .

این تحقیقات در سال 2012 به اتمام رسید. این کتاب شامل نتایج 30 پروژه تحقیقاتی در آن برنامه می باشد.

درکنارآن گسترده ترین تحقیقات تجربی عملی، با انواع مختلف سازه های ساخته شده

با بتن های فوق توانمند در آلمان و کشور های دیگر، دراین کتاب ارائه گردیده است .

نتایج این برنامه تحقیقاتی مقدمه ای برای تهیه اولین استانداردهای فنی که توسط کمیته سازه های بتن مسلح آلمان ارائه شده بود گردید.

این گزارش در سال 2008 ارائه شده است. این برنامه تحقیقاتی شامل تمامی موارد مرتبط با مصالح اولیه،

فرآیندتولید، طراحی، جزئیات اجرا، دوام بتن های فوق توانمند و سازه های ساخته شده با این نوع بتن می باشد.