کسب مقاومت مشخصه بتن و نحوه پذیرش آن

کسب مقاومت مشخصه بتن و نحوه پذیرش آن، از عوامل اصلی اختلاف بین مشاوران و پیمانکاران می باشد.

هر چند در مورد نحوه پذیرش بتن ضوابط کامل و مبسوطی وجود دارد،

ولی فقدان ضوابطی برای نحوه محاسبه جریمه در مورد بتن های کم مقاومت که از نظر رفتار سازه ای پذیرفته شده می باشند،

موجب تشدید اختلاف در میان ذی نفعان پروژه می گردد.

در هر چند در این میان دستگاه های مانند وزارت راه و ترابری و سازمان نوسازی مدارس اقدام به تعیین ضوابطی

برای سازمان های زیر مجموعه خود نموده اند ،

ولی این سیاست ها و ضوابط می بایست توسط سازمان برنامه و بودجه به عنوان تنها مقام مسئول تعیین ضوابط و آئین نامه ها تدوین گردد.

برای اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.

مقاومت مشخصه فشاري بتن در نقشه ها و مشخصات فني خصوصي هر پروژه درج مي گردد.

علي القاعده طراح پروژه در محاسبات سازه اي از اين مقاومت مشخصه بهره گيري نموده است.

مقاومت مشخصه بتن يك تعريف آماري دارد كه در آئين نامه هاي مختلف يكسان نيست. اين مقاومت مشخصه،

دست مايه طراح مخلوط بتن نيز مي باشد كه با استفاده از آن و با توجه به شرايط حاكم بر مصالح مصرفي و نحوه ساخت و كنترل و نظارت توليد بتن،

مقاومت فشاري متوسط لازم براي طرح اختلاط (مقاومت هدف طرح مخلوط) را تعيين مي كند و سعي مي نمايد

در آزمايشگاه تقريباً به اين مقاومت برسد. از طرفي در هنگام توليد بتن در كارگاه سعي مي شود

بتني ساخته شود كه انطباق مقاومت آن با مقاومت مشخصه تائيد گردد.

تهيه آزمونه ها و نگهداري آن در شرايط استاندارد (آزمايشگاهي) صورت گيرد و طبق استاندارد مربوطه، عمل تعيين مقاومت انجام شود.

بديهي است اگر اين موارد بصورت استاندارد انجام نگردد،

عمل مقايسه و انطباق با مقاومت مشخصه امري بي معنا خواهد بود.

از بتن مورد نظر قبل از ريخته شدن در قطعه، نمونه گيري مي شود.

بنابراين شرايط ريختن، جايدهي و تراكم، پرداخت و عمل آوري بتن در قطعه به هيچ وجه در نحوه تهيه قالب آزمونه بتني حاكم نيست و نبايد حاكم باشد.

هدف از تهيه اين آزمونه ها، كنترل كيفي بتن ساخته شده قبل از ريختن در قطعه اصلي است.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ