الیاف در بتن

تعارف، کلیات و کاربرد بتن به عنوان مهمترین ماده ساختمانی و ماده ای با بالاترین مصرف

سرانه در دنیا بعد از آب دارای مقاومت کششی،

کرنش کششی همچنین شکل پذیری کمی می باشد

استفاده از الیاف جهت جلوگیری از توسعه ترک و افزایش شکل پذیری بتن با مکانیسم پل زدن در دو طرف

ترک از دیر باز مورد توجه دست اندرکاران و صنعتگران بتن قرار داشته است .

الیاف داری انواع مختلف و با مشخصات متفاوتی مانند قطر، طول،

نسبت طول به قطر، مقاومت کششی و خواص فیزیکی و مکانیکی می باشد.

انواع الیاف را می توان به الیاف فولاد، الیاف شیشه، پلی پروپیلن،

الیاف طبیعی وانواع الیاف انواع پلیمری با خواص بالاو الیاف هیبریدی تقسیم بندی نمود.

می بایست توجه نمود که الیاف به خودی خود باعث جلوگیری از ایجاد ترک نمی شوند

و ایجاد ترک در بتن به خواص طرح اختلاط بتن و میزان و نوع سیمان و نحوه عمل آوری و نگهداری بتن بستگی دارد

و الیاف به عنوان یک نقش جانبی در صورت بروز ترک می توانند مانند پیشرفت و توسعه ترک گردند.

تاریخچه استفاده از الیاف تاریخچه استفاده از ملات با کاهگل و خشت خام شیوه سنتی ایرانیان

در حدود 4000 سال قبل از میلاد می باشد که نمایانگر علم و پیشرقت دانش مهندسی ایرانیان در آن زمان می باشد

که نمود پیشرفته تر آن را امروزه در بتن های الیافی می بینیم.

کاه را برای جلوگیری از ترک خوردن گل به آن اضافه می کنند.

مقدار تقریبی افزودن کاه به گل در حدود 45 تا 50 کیلوگرم به ازای هر متر مکعب کاهگل می باشد

و در مناطق کویری که کاه یافت نمی شود به آن خار شتر (خار آدور) اضافه می گردد.

ملات کاهگل ملاتی مناسب به عنوان عایق رطوبتی و حرارتی می باشد .

اگر ضخامت ملات هوایی کاهگل(ملاتی که در در مقابل اشعه خورشید و تابش غیر مستقیم حرارت خشک می شود)

حدود 20 تا 30 سانتی متر باشد عایق رطوبتی مناسبی نیز به حساب می آید.