آب بندی سازه های بتنی با دوده سیلیسی – بخش 4

دوده سیلیس در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 برای او‌لین بار در ازنا تولید گردید

واولین دوده سیلیسی درجهان در سال 1970 میلادی در نروژ مورد استفاده قرار گرفت.

بعد از کارخانه ازنا و در اوایل دهه 70 در ایران کارخانه فروسیلیس سمنان نیز اقدام به تهیه دوده سیلیسی نمود.

در دهه 90 نیز تعدادی کارخانه در اطراف اشتهاد و کاشان نیز با ظرفیت های تولیدی کمتر اقدام به تولید این ماده نمودند.

با شناخت خواص این ماده و اثر فوق العاده این ماده در آب بندی بتن و افزایش دوام بتن،

همچنین کاهش نفوذ پذیری بتن علی الخصوص در کنترل نفوذ یون کلراید وافزایش عمر مفید سازه،

به تدریج تقاضا برای استفاده از این ماده در طرح های اختلاط بتن افزایش یافت و کشور با کمبود عرضه در این ماده مواجه گردید.

با افزایش قیمت این ماده تقلب در عرضه این ماده و فروش پودر سیلیس یا آرد سیلیس و یا پودر میکرونیزه به جای دوده سیلیسی در بازارقوت گرفت.

لذا می بایست با شناخت کامل خواص دوده سیلیسی که پودر سیلیس به هیچ عنوان این خواص را دارا نمی باشد،

از مصرف دوده سیلیسی تقلبی در بتن اجتناب نمود.

در حال حاضر میزان تولید دوده سیلیسی در کشور در حدود 50 هزار تن در سال می باشد

که دو کارخانه فروسیلیس ازنا و سمنان بخش اعظمی از این تولید را به خود اختصاص داده است .

پودر میکروسیلیس یا آرد میکروسیلیس در نقاط مختلف ایران تولید می گردد

و اولا به دلیل کریستال وبلوری بودن و دوما به دلیل درشت تر بودن از دوده سیلیسی به هیچ عنوان خواص دوده سیلیسی را دارا نمی باشد.

ابعاد دوده سیلیسی در حدود 50 تا 250 نانومتر می باشد

در حالیکه سیلیس میکرونیزه بسیار درشت تر و در حدود 50 تا 100 میکرو متر و در حدود 5000 تا 10000 نانومتر می باشد.

پودر سیلیس یا سیلیس میکرونیزه از نظر مقدار تولید نیز دارای هیچ محدودیتی نمی باشد

و به وفور با قیمت خیلی کمتر از دوده سیلیسی در بازار یافت می گردد.